Je leest het in de kranten en je hoort het op de radio: het Avondland is moe. Veel mensen leggen verslagen de handen in hun schoot. ‘De politiek is te groot geworden,’ zuchten ze, ‘we zijn alle grip verloren.’ In dit boek steekt Rik Pinxten, wellicht onze grootste antropoloog, de wanhopigen, ontmoedigden en gedemoraliseerden een hart onder de riem: er zijn alternatieven. Maar dan moeten we wel voorbij de keuze tussen populistisch nationalisme en kosmopolitisme. Want Trump en Macron, dat is iets als Coca-Cola en Pepsi. Beide stromingen smaken hetzelfde: ze zijn kinderen van dezelfde TINA en ze dienen vrijwel identieke belangen. Neen, dan ziet de auteur andere pistes. Vertrekkend vanuit concrete voorbeelden tikt hij een heel nieuw scenario bij elkaar. De rode draad? Verander de wereld, wees actief in je eigen buurt én houd rekening met de mondiale context. Neem nu voeding, eeuwenlang een zaak tussen lokale groepen en families. Wordt het geen tijd onze dagelijkse kost uit handen van de agro-industrie te trekken? Een groot verhaal over kleine dingen die verbinden.