Η ζωή εν τάφω είναι το πρώτο μυθιστόρημα που έγραψε ο λογοτέχνης Στράτης Μυριβήλης, και ένα από τα πιο δημοφιλή και εμβληματικά μυθιστόρηματα της ελληνικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Στο μυθιστόρημα, βασισμένο στις προσωπικές εντυπώσεις του συγγραφέα, εξιστορείται η φρίκη όχι μόνο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και κάθε πολέμου γενικότερα. Ο λοχίας του πεζικού Αντώνης Κωστούλας καταγράφει σε γράμματα-ημερολόγιο, που σκοπεύει να στείλει στην αγαπημένη του, τις εμπειρίες, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, κατά την περίοδο που αυτός πολεμάει στο Μακεδονικό Μέτωπο το 1917. Στη μορφή του βιβλίου, το έργο πρωτοκυκλοφόρησε το 1924, αλλά δεν πήρε την οριστική μορφή του, παρά μόνο στην 7η έκδοση του 1955. Μέχρι το 1990, το βιβλίο είχε κάνει περισσότερες από 25 ανατυπώσεις και είχε κυκλοφορήσει σε περισσότερα από 120.000 αντίτυπα. Το έργο αποτελεί το πρώτο μέρος της μυθιστορηματικής τριλογίας του Μυριβήλη, με δεύτερο τη Δασκάλα με τα χρυσά μάτια (1933, η μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή) και τρίτο την Παναγιά τη Γοργόνα (1948, η εγκατάσταση του Ελληνισμού της Μικρασίας στα ελλαδικά χώματα). Οι σύγχρονοι με τον συγγραφέα συνάδελφοί του λογοτέχνες μίλησαν για το βιβλίο με τα καλύτερα λόγια. Συγκεκριμένα, ο Ηλίας Βενέζης έγραψε: «Το όραμα που παρουσιάζει το βιβλίο έχει τόση φαντασία και δύναμη που δεν μπορώ παρά να θυμούμαι τις παρόμοιες ασύγκριτες εικόνες της Αποκάλυψης και μερικές υπερφυσικές συλλήψεις που ανταμώνεις στην παλιά ασιατική τέχνη». Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος έγραψε: «Η ζωή εν τάφω βρίσκω πως είναι ανώτερο έργο από όλα τα ανάλογα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας που διάβασα». Τέλος, ο ποιητής Ιωάννης Γρυπάρης έγραψε: «Η ζωή εν τάφω είναι το καλύτερο, το ανώτερο, το αρτιώτερο πεζογράφημα που έχει να δείξει από τις καταβολές της μέχρι σήμερα η νεοελληνική πεζογραφία». Source: Wikipedia (el)