«Чазенія» — рамантычная аповесць беларускага пісьменніка Уладзіміра Караткевіча, упершыню апублікаваная ў часопісе «Маладосць» у 1967 годзе. Таксама вядомая як «паэма ў прозе», аб чым гавораць і песенныя назвы главаў. У цэнтры аповесці ляжыць каханне маладых вучоных: фізіка Севярына Будрыса і натураліста Гражыны Арсайла — абое родам з паўночна-заходняй Беларусі. Падзеі адбываюцца ў далёкім Прыморскім краі РСФСР, першыя тры главы ва Уладзівастоку, далей героі перамяшчаюцца ў запаведнік Тыгравая падзь, сканчваецца кніга ў Маскве. Назву аповесці дала далёкаўсходняя вярба чазенія (Chosenia arbutifolia) — гонкае, прыгожае, святлолюбівае дрэва, што расце на бясплодных галечніках уздоўж горных рэк, там, дзе нішто болей не расце. Source: Wikipedia (be)