De Dienstonderscheiding van Leger en Marine (Duits: Dienstauszeichnung für Heer und Marine) was een op 16 maart 1936 ingestelde Duitse onderscheiding. De dienstonderscheidingen, er waren er ook voor de Luftwaffe, de SS en de NSDAP, waren vanouds de onderscheidingen voor trouwe dienst van de Duitse overheid en de krijgsmacht. Voor ambtenaren was er het Treudienst-Ehrenzeichen (1938) en het Zollgrenzschutz-Ehrenzeichen (1939). De nieuwe Dienstonderscheiding werd ingesteld op eerste verjaardag van het herstel van de dienstplicht. In het besluit noemde Hitler de "Annerkennung treuer Dienste in der neuen Wehrmacht" als reden voor het instellen van de decoratie. In het Pruisische leger en de regimenten van de vroegere Duitse staten bestonden in de jaren vóór 1918 ook dienstonderscheidingen. De Weimarer republiek had aan bijna alle Duitse onderscheidingen in 1918 een einde gemaakt. Alleen sommige reddingsmedailles en onderscheidingen voor de brandweer hadden deze zuivering overleefd. De officieren, onderofficieren en soldaten die in 1918 waren aangehouden, Duitsland had volgens het Verdrag van Versailles het leger enorm moeten inkrimpen, hadden bij hun dienstjubilea tussen 1918 en 1936 geen passende onderscheiding gekregen. Die achterstand werd nu ingehaald. Allen die op 16 maart 1935 en later in actieve dienst waren kwamen voor de dienstonderscheidingen in aanmerking. Voor het aantal dienstjaren werd de jaren vóór 1918 meegeteld. Ook de tijd doorgebracht als vrijwilliger in de jaren na 1918 telde, wanneer het een erkende organisatie betrof, mee. In de periode 1918 - 30 september 1921 waren er een voorlopige Reichswehr en Reichsmarine geweest. Ook die drie jaren telden mee voor de anciënniteit. Veel militairen hadden tijdelijk geen commissie in leger of marine gehad, zij werden later toch weer aangenomen. In zulke gevallen werd geteld hoeveel tijd men al met al in dienst had doorgebracht. Op 2 oktober 1936 werden de eerste onderscheidingen toegekend. In 1939 ontstond de behoefte aan een kruis voor 40-jarige diensttijd. Daarom werd op 10 maart 1939 een Ie Klasse "met Gouden Eikenloof op het Lint" ingesteld. De Dienstonderscheiding van Leger en Marine werd in de volgende vijf graden uitgereikt: Dienstonderscheiding Ie Klasse met Gouden Eikenloof op het Lint. Het metaal van het vergulde kruis is ijzer. Dienstonderscheiding Ie Klasse. Het metaal van het vergulde kruis is ijzer. Dienstonderscheiding IIe Klasse, een verzilverd kruis voor 25 dienstjaren. Het metaal is tombak, oorlogsmetaal (zink) of ijzer. Dienstonderscheiding IIIe Klasse, een vergulde medaille van ijzer of tombak, voor 12 dienstjaren Dienstonderscheiding IVe Klasse, een verzilverde medaille van ijzer of tombak, voor 4 dienstjaren Het kruis was een kruis pattée met een centraal rond medaillon. Daarop was een adelaar met gespreide vleugels en in de klauwen een hakenkruis afgebeeld. Op de keerzijde stond alleen het cijfer "40", "25" of "18". Het oppervlak van de armen was glad en gewelfd of "gekörnt", wat inhield dat het metalen oppervlak korrelig en daardoor mat was. De ronde medailles droegen op de voorzijde het rondschrift "TREUE DIENSTE AN DER WEHRMACHT" rond een adelaar met hakenkruis. Op de keerzijde stond een getal "12" of "4", binnen een krans van eikenblad. Source: Wikipedia (nl)