Subject
photo credits: Wikimedia Commons
Żałoba – tradycyjne uzewnętrznione odzwierciedlenie stanu wewnętrznego jednostki, państwa, kultury, społeczności w reakcji na śmierć osoby ważnej w danym środowisku (rodzina, kraj, miasteczko, plemię). Żałoba a przeżywanie straty to dwa różne pojęcia, gdyż przeżywanie straty zachodzi wewnątrz. Jest to reakcja całego naszego „ja” na stratę. Osoba, która utraciła bliskiego, może zauważyć następujące zmiany: fizyczne (problemy ze spaniem, wyczerpanie, nadpobudliwość lub ospałość, drżenie, mdłości, wysypki, alergie, zaburzenia cyklu hormonalnego, podatność na zachorowania/niską odporność), w swoich stanach emocjonalnych (smutek, poczucie winy, bezsilność, poczucie przytłoczenia, pogrążenia, samotność, złość lub wściekłość, pustkę, poczucie zagrożenia, strach przed przyszłością, nacisk, presję, przymus, ulgę, poczucie swobody itp.), w procesie myślenia i w procesach poznawczych (tendencje do zapominania, trudności z wysuwaniem wniosków i logicznym rozumowaniem, pomyłki, trudności z koncentracją, gonitwę myśli lub zmaganie się z myślami, stany zamroczenia, „wyłączanie się”, słyszenie znajomych głosów), w zachowaniu (porządkowanie i aranżowanie rzeczy, płakanie, denerwowanie się, martwienie się, zmiana w sposobie żegnania się, mówienie innym, aby się lepiej traktowali, więcej wrażliwości i współczucia dla innych, odnowienie więzi z rodziną i przyjaciółmi, albo stronienie od bliskich i ludzi w ogóle, słuchanie nastrojowej muzyki, lub piosenek o sentymentalnej treści, angażowanie się w zajęcia, które lubiła zmarła osoba, przyjmowanie nowych ról w rodzinie i społeczeństwie), w stanach duchowych (wiara się albo wzmacnia albo chwieje, nowy punkt widzenia na wiele zjawisk, troska o życie pozagrobowe, gniew na Boga, zmniejszenie obawy o śmierć, zwiększenie troski o zdrowie i dobro rodziny, śmierć jako absolutorium, życie jako zamknięty krąg). W przeciwieństwie do żałoby, która jest podyktowana kulturowo lub religijnie, przeżywanie straty jest bardzo indywidualnym procesem i nie ma określonego limitu czasowego. Dodatkowo, przeżywanie straty nie jest procesem linearnym, w którym przechodzi się od jednego etapu do drugiego, ale przypomina raczej fale i nawroty – z różną intensywnością i częstotliwością. Source: Wikipedia (pl)
Works about Żałoba 64
Kandyd
-
Daïra
Nowa Heloiza
-
Henriette de Wolmar
-
Zingha, reine d’Angola
-
Les amours de Sapho et de Phaon
-
Les sacrifices de l’amour
-
La comtesse d’Alibre
-
Les époux malheureux
-
Ma conversion
-
Galatée
-
Lettres de deux amans habitans de Lyon
-
Bergeries et opuscules
-
La paysanne pervertie ou les dangers de la ville
-
Mémoires de madame de Warens
-
Une année de la vie du chevalier de Faublas
-
Estelle
-
La fin des amours du chevalier de Faublas
Aline et Valcour
-
Adèle de Sénange
-
Les chevaliers du cygne
Kubuś Fatalista i jego pan
Zakonnica
Claire d'Albe
-
Zabeth
-
Not Mourn for Thee?
-
Mourning and Melancholia
Albertine disparue
Krassen in het tafelblad
Regnbågen har bara åtta färger
Vivre le deuil au jour le jour : La perte d'une personne proche
Apprivoiser l'absence : Adieu mon enfant
Subject -